• Trots!!!!

    Zaterdag 9 september 2023 stond groot omcirkeld in onze agenda’s. Dit is de datum dat we met onze selectie voor het eerst op het hoogste niveau mogen acteren. Gaat het dan anders dan anders? Zeker. ’s Ochtends 9 uur hebben we elkaar al aan de telefoon. We kunnen niet wachten. Het blauwe shirt is al aan. Broodjes worden gekocht en we willen zo snel mogelijk vertrekken.

    Om 14 uur spelen in Drachten met het 2e in de reserve hoofdklasse om daarna met de hele selectie door te reizen naar Nijeveen. Hier mogen we om 19 uur aantreden tegen Dos 46 in de gave ereklasse.

    Zo gezegd zo gedaan.

    Aangekomen in Drachten is het ongeveer 32 graden en schijnt de zon lekker boven het complex. Wat extra drinkpauzes worden afgesproken en de stemming zit er goed in. Laat deze memorabele zaterdag maar beginnen.

    14 uur, er wordt gefloten, wedstrijd begonnen. Althans voor Drachten. Van het begin af aan krijgen we het als team en staf niet voor elkaar er een wedstrijd van te maken. Drachten speelt stevig maar fair en maakt ons duidelijk wat er extra nodig is om op een hoger niveau wedstrijden te winnen. Dit geeft niets en we spreken met elkaar af dat we de uitslag moeten vergeten en voor verbetering moeten gaan.

    Met nog 4 minuten op de klok gebeurt er iets bijzonders. Een dame van ons gaat zitten na een botsing met een tegenstander en klaagt over pijn in en aan haar nek. In het andere vak zakt tegelijkertijd een heer van Spirit op de grond. Hier lijkt hitte de boosdoener en al hyperventilerend valt hij af en toe weg.

    Zo ben je bezig met een wedstrijd en zo is korfbal in een klap niet meer belangrijk. 2 spelers op de grond met ieder zijn eigen pijn of probleem.

    Wat er dan gebeurt is ongelooflijk. De coach van de tegenstander is zeer snel bij onze heer en lijkt aan te voelen wat nodig is. Onze coach ligt op zijn buik op het veld bij onze dame om haar hoofd en nek stil en stabiel te houden.

    Gezien de klachten worden voor beide spelers ambulances geregeld. Een bizar beeld. Van sport naar zorg. Alle spelers die kunnen, helpen. Er worden schermen hooggehouden zodat hulpverleners in de schaduw zitten en liggen. Emmers met water, doeken, ijs, chips, alles wordt beschikbaar gesteld door Drachten.

    Het beeld van de ambulances gaan we niet meer vergeten en hoe belangrijk is dan ons debuut in de ereklasse nog?

    Onze heer de ambulance in. Enkele minuten later onze dame ook de ambulance in. Alles wordt geregeld door de spelers en staf. Wie rijdt er met hen mee als ze naar het ziekenhuis moeten, wie neemt hun auto’s mee. Ouders inseinen voordat er gekke verhalen de ronde doen.

    Uiteindelijk hoefde niemand mee met de ambulance en wilden ze beiden mee naar Nijeveen.

    Na iedereen in Drachten uitgebreid bedankt te hebben, zijn we allemaal vertrokken naar Dos 46 en waren we zelfs op tijd voor het eten.

    Medewerkers van Dos 46 hadden voor ons een pasta maaltijd geregeld die erg lekker was. Nadat er door de meesten gegeten was, zijn we met z’n allen, een plekje in de schaduw gaan zoeken. Even elkaar aankijken en luisteren of we met elkaar de wedstrijd kunnen gaan spelen. Conclusie: een duidelijke JA, wij willen allemaal dat we die wedstrijd gaan spelen.

    Als staf droom je hiervan. Een groep spelers die er voor elkaar zijn als het nodig is en met elkaar strijden als het kan. Hier kon hét duidelijk.

    Voorbereiding begint, iedereen is scherp en dan gebeurt iets prachtigs. Er komen ongeveer 60 supporters vanuit Voorthuizen aan op het complex, jong en oud, zingend en schreeuwend. En dan vergeten we nog een aantal supporters die op eigen gelegenheid zijn gekomen.

    Laat de wedstrijd maar beginnen.

    Maar deze wedstrijd begon niet zomaar. Eerst een minuut stilte om te denken aan ons erelid, Arnold Looye.

    19 uur, het is zover. 2-3, het zal toch niet? 3-3, 3-4 wel ?

    Dan blijkt dat we voor elk punt snoei hard moeten knokken, zowel in het veld als aan de kant.  We vechten voor wat we waard zijn. We schreeuwen, vallen, scoren, verdedigen, doen alles met 110 % en dan blijken er clubs te zijn die toch echt beter zijn en niet voor niets bij de beste 5/6 van Nederland behoren. Met een 30-15 uitslag hebben we gedaan wat we konden en zijn we blijven korfballen. We hebben hele mooie dingen en verbeterpunten gezien. Zo hoort dat ook in een topwedstrijd.

    Zo werd het een memorabele zaterdag in september.

    We zijn trots op:

    • Onze selectie die na een bizarre wedstrijd in Drachten in staat is gebleken een topwedstrijd neer te zetten.
    • Drachten en hun vrijwilligers en spelers. Zij hebben veel voor ons betekend en mede dankzij hun, konden wij compleet afreizen naar Nijeveen. Veel dank.
    • Dos 46, hun ontvangst, hun spel en hun respect.
    • De gehele selectie die voor elkaar staan.
    • Onze supporters die er weer waren en ons hebben geholpen.
    • Ons cluppie

    Hier willen we ons graag voor inzetten.

    Groeten van ons,

    Gijs, Marco, Henk, Anneke, Reinier, Ruud en Jeroen.